Βγάλ’ τα τα μαύρα που φορείς,
σκύλα, γιατί με κάβεις,
βγάλτα και βάλε κόκκινα,
άπονη, γιατί θα με πεθάνεις.
Μ’ αυτά τα μαύρα που φορείς,
σε βλέπω και δακρύζω,
μα απ’ την κακούργα γνώμη σου,
άπονη, δεν έχω να ελπίζω.
Μ’ αυτά τα μαύρα που φορείς, σκύλα, με θανατώνεις,
βλέπεις, πως χάνουμε για σε, άπονη, μα ‘σύ δε μετανοιώνεις.
Αχ, μαυροφόρα μου γλυκιά, πονώ και δεν αντέχω,
μ’ έκαψες και με φλόγισες, άπονη και γιατριά δεν έχω
