Αγριεμένη η θάλασσα
Ξεπλένει το κορμί σου
μα ο βράχος ο αλύπητος
χτυπά ξαναχτυπά
Χωρίς ντροπή αποφάνθηκαν
κάποιοι για τη ζωή σου
δεν έχεις το δικαίωμα
εσύ να αρνηθείς
Τι κι αν γυναίκα είσαι
μαύρο τριαντάφυλλο
Ελένη , Άννα , Αγγελική , Μυρτώ και Ισαβέλλα
κάπου υπάρχει ένας ληστής στα φανερά κρυμμένος
άγνωστος ή απρόσμενος εκ πρώτης όψης έντιμος
σώματα άδεια από ψυχή που ζουν ανάμεσα μας
τρέφουν το τέρας μέσα τους σου κόβουν τον ανθό
Η μουδιασμένη μάνα σου
μιλά για την ψυχή σου
μα ο δαίμονος παραφυλά
και σε ξαναχτυπά
Χωρίς ντροπή ξεστόμισαν
τα όρνια το όνομά σου
δεν είχες το δικαίωμα
εσύ να ονειρευτείς
Γυναίκα που αντιστάθηκες
κρατήσου από τον ήλιο
λευκά τριαντάφυλλα πολλά να ανθίσουνε ξανά
Να μη φοβάσαι τίποτα
τίποτα πια να μη θυμάσαι
σ’ αυτή την ίδια την στιγμή
άνθρωπος άλλος μη βρεθεί
Όπου τελειώνει η λογική
τελειώνει και η ανοχή
για αυτή την άδικη φυγή
καμιά συγνώμη δεν αρκεί
