Μαύρος ήλιος, μαύρη μέρα,
μαύρη νύ- μαύρη νύχτα και αυγή,
από τότε που `μαι μόνος,
δίχως σύ- δίχως σύντροφο στη γη.
Η καρδιά μου δικασμένη,
μένει τώρα μοναχή,
μένει τώρα μοναχή.
Ποιος, στον πόνο μου, θα κλάψει,
στη χαρά, στη χαρά μου θα χαρεί,
ποιός, τα μάτια μου, θα κλείσει,
σαν πεθά- σαν πεθάνω μιαν αυγή.
Η καρδιά μου δικασμένη,
μένει τώρα μοναχή,
μένει τώρα μοναχή.
