Ο κόσμος με κατηγορεί
δεν ξέρω τι θα γίνω
μαζί σου εγώ που τα ‘μπλεξα
κανέναν δε γνωρίζω.
Οι πόνοι κι οι αναστεναγμοί
δουλεύουν το κορμί μου
και η καρδιά μου η δύστυχη
σπαράζει απ’ την οργή μου.
Αχ, πώς με καταντήσανε
τα πονηρά σου μάτια,
αλήτης έτσι ν’ αγρυπνώ
μες στα στενά σοκάκια
και μες στις μπίρες ξενυχτώ
κι αδειάζω ποτηράκια.
