Μαζί σου μπερδεμένη σαν κουβάρι με κλωστή
καρδιά βασανισμένη μα στο σώμα σου πιστή
σαν την κυρά Φροσύνη μες τη λίμνη με πετάς
Μες την παραφροσύνη την αγάπη μου σκορπάς
Με κατάντησες μοιραία, της ψυχής διαφθορέα
μα με όλες τις αισθήσεις σε αγάπησα
Είμαι πάντα άνω κάτω, σαν την καιομένη βάτο
για τα μάτια σου τα ωραία παραστράτησα
δε μ’ αγαπάς, δε μ’ αγαπάς
Σου άναψα ένα αστέρι και σου έκλεισα το φως
και πήγαμε στα μέρη που ανεβαίνει ο πυρετός
όμως εσύ μωρό μου όλο νυχτοπερπατάς
και σ’ άλλο μαξιλάρι υποφέρεις κι αγαπάς
