Με πήρε η νύχτα αγκαλιά
εμένα και τον πόνο μου
κι έκλαψε με ψιλή βροχή
όταν με είδε μόνο μου
κι απάνω στη βρεγμένη γη
με βρήκε η αυγή.
Μα εσύ δεν ήσουνα κοντά μου,
δεν ήσουνα για να με δεις
πώς σμίγανε τα δάκρυα μου
με τις ψιχάλες της βροχής.
Κι όπως με είχε αγκαλιά
με πήρε το παράπονο
και ξέσπασα σε κλάματα
στο χτύπημά σου τ’ άπονο
κι απάνω στη βρεγμένη γη
με βρήκε η αυγή.
Μα εσύ δεν ήσουνα κοντά μου,
δεν ήσουνα για να με δεις
πώς σμίγανε τα δάκρυα μου
με τις ψιχάλες της βροχής.
