Με πιάσαν επί Μεταξά χωρίς καμιά αιτία,
με βάλαν και υπόγραψα με στείλαν εξορία
σ’ ένα ξερόνησο στη Νιο που ‘χει εκκλησιές και μύλοι
και υποδοχή μου κάνανε ένα κοπάδι ψύλλοι.
Εκεί είδα τους εξόριστους γδυτούς και πεινασμένους
και ράισε η καρδούλα μου και έκλαψα ο καημένος,
αν είχα θα τους έδινα τάλιρα για να φάνε
να με θυμούνται αιώνια και να με συγχωρνάνε.
