Με τα φεγγάρια χάνομαι

Με τα φεγγά, με τα φεγγάρια χάνομαι,
με τα σκοτά, με τα σκοτάδια βγαίνω.
Μαύρο πουλί της μοναξιάς
στην ερημιά, στην ερημιά κρυμμένο.

Όταν ανοίγω τα φτερά,
ο τόπος ε , ο τόπος ερημώνει
και μέσα μου αργά αργά
ο θάνατος, ο θάνατος ζυγώνει.

Δεν την μπορώ τη μοναξιά,
αυτή που μ’ έ, αυτή που μ’ έχεις ρίξει,
αυτή που δε μου άξιζε,
αυτή που μ’ έ, αυτή που μ’ έχει κρύψει.

Είμαι χαμένος αν δε βρω
δρόμο για να, δρόμο για να γυρίσω
και μ’ έναν τρόπο άλλονε
να σε ξανα, να σε ξανακερδίσω.