Με τα στήθια σαν πέτρα βαριά
και με μαύρη θλιμμένη καρδιά,
μονοπάτια και στράτες ρωτώ
να μου πουν που μπορώ να σε βρω.
Ποιο κύμα σε πήρε και ποιος βοριάς,
ποιος ξέρει που να ‘σαι και με ξεχνάς.
Ποιος ξέρει που να ‘σαι και με ξεχνάς,
ποιο κύμα σε πήρε και ποιος βοριάς.
Την πνοή μου στερεύεις εσύ
που μου λείπεις χαρά μου εσύ,
ο δικός σου μεγάλος καημός
της ζωής μου θα γίνει γκρεμός.
Ποιο κύμα σε πήρε και ποιος βοριάς,
ποιος ξέρει που να ‘σαι και με ξεχνάς.
Ποιος ξέρει που να ‘σαι και με ξεχνάς,
ποιο κύμα σε πήρε και ποιος βοριάς.
Αν γυρνούσες κοντά μου ξανά
να δροσίσεις δυο χείλη στεγνά,
η φτωχή μου ψυχή δεν βαστά
από σένα να ζει χωριστά.
Ποιο κύμα σε πήρε και ποιος βοριάς,
ποιος ξέρει που να ‘σαι και με ξεχνάς.
Ποιος ξέρει που να ‘σαι και με ξεχνάς,
ποιο κύμα σε πήρε και ποιος βοριάς.
