Με τα χαράκια τ’ αοριού την κοιμηθιά μας σάζω,
νερό δεν πίνω σα δε ‘ρθεις μα ούτε και πλαγιάζω.
Στην κοιμηθιά μας καρτερώ, αμοναχός στα όρη
σαν το χαΐνη τριγυρνώ και σ’ ανιμένω κόρη
Με τα χαράκια τ’ αοριού την κοιμηθιά μας σάζω,
νερό δεν πίνω σα δε ‘ρθεις μα ούτε και πλαγιάζω.
Στην κοιμηθιά μας καρτερώ, αμοναχός στα όρη
σαν το χαΐνη τριγυρνώ και σ’ ανιμένω κόρη
