Κι αν περάσαν τόσα χρόνια
Μεντηλέν
είσαι ίδια όπως τότε
που συχνά ρωτούσες πότε
θε να ‘ρθούν τα χελιδόνια
Μεντηλέν
Μεντηλέν, Μεντηλέν
πως παντρεύεσαι μου λέν.
Ρίχνει ο ουρανός κανάτια
Μεντηλέν
κι είναι περασμένη η ώρα
τάχυνε το βήμα τώρα
μη σε δούνε ξένα μάτια
Μεντηλέν
Μεντηλέν, Μεντηλέν
όσοι χαίρουνται δεν κλαιν.
Πες μου της ζωής τη ρόδα
Μεντηλέν
που γυρνά, ποιος τη διατάζει
κι η στιγμή ετούτη μοιάζει
στη στιγμή που σε πρωτόδα
Μεντηλέν
Μεντηλέν, Μεντηλέν
όσοι αγαπούν δε φταιν.
