Καθένας είναι μια πληγή
κι ένα παράπονο κρυφό στάζει σαν βρύση
και περιμένει την στιγμή
που όρθιος θα σηκωθεί και θα το τραγουδήσει.
Καθένας είναι μια πηγή
που περιμένει να εκραγεί να βγει και να κυλήσει
κι από ψηλά μόλις την δει
την θάλασσα σαν εραστής διψάει να συναντήσει.
Κάποτε εγώ κι εσύ θα βγούμε δεν μπορεί
κάτω στη θάλασσα
θα διαλυθούμε μαζί όπως ορμάει η βροχή
μέσα στη θάλασσα
Δε θα ’μαι εγώ το σφυρί δε θα ’σαι εσύ η πληγή
θα ’μαστε η θάλασσα
Δε θα ’μαι εγώ η πληγή δε θα ’σαι εσύ το σφυρί
θα ’μαστε θάλασσα.
