Όσο το σκέφτομαι άλλο τόσο αρρωσταίνω
ίσως δεν ήμουνα για τέτοια αγάπη εγώ
μέσα στου κόσμου τις φωνές εγώ σωπαίνω
μα όμως σ’ αγάπησα και θέλω να στο πω
Μέσα στη τρέλα μου δεν το καταλαβαίνω
όλοι μου λένε είσαι λάθος θα το δεις
πες μου πως γίνεται ακόμα να επιμένω
ξέροντας μέσα μου πως πίσω δεν θα ‘ρθεις
Όταν με πιάνει απελπισία
οι φόβοι γίνονται θηρία στο μυαλό
με τη δική σου απουσία
μοιάζω μ’ αστέρι που δεν έχει ουρανό
μέχρι να τρελαθώ ένα τσιγάρο δρόμος
την διαδρομή όμως την κάνω μια ζωή
ποτέ δεν ήταν με το μέρος μου ο χρόνος
και τώρα πλέον δεν είσαι ούτε και ‘συ
Μέσα στη τρέλα μου δεν το καταλαβαίνω
όλοι μου λένε είσαι λάθος θα το δεις
πες μου πως γίνεται ακόμα να επιμένω
ξέροντας μέσα μου πως πίσω δεν θα ‘ρθεις
Όταν με πιάνει απελπισία
οι φόβοι γίνονται θηρία στο μυαλό
με τη δική σου απουσία
μοιάζω μ’αστέρι που δεν έχει ουρανό
Όταν με πιάνει απελπισία
κρύβομαι μέσα στο δικό μου το κενό
σ’ όλα τα μαύρα μου σημεία
δεν ξέρω μέσα μου αν κλαίω ή αν γελώ
Όταν με πιάνει απελπισία
οι φόβοι γίνονται θηρία στο μυαλό
με τη δική σου απουσία
μοιάζω μ’ αστέρι που δεν έχει ουρανό
Όταν με πιάνει απελπισία
κρύβομαι μέσα στο δικό μου το κενό
σ’όλα τα μαύρα μου σημεία
δεν ξέρω μέσα μου αν κλαίω ή αν γελώ
