Μέτρα τα λάθη που ‘χεις κάνει, μέτρα,
και κάνε άλλο ένα, έλα σ’ εμένα,
κάνε μια δεύτερη αρχή,
πέτρα, στα πρωτινά σου ρίξε πέτρα,
κι εγώ τη γη θα σκίσω, ώσπου να λύσω
τον κόμπο που ‘χεις στην ψυχή.
Κοντά μου δε θα βρεις κάστρα του Μοριά,
θα βρεις μονάχα μια καρδιά
απλή σαν τα μικρά παιδιά,
κοντά μου θα ‘ναι φτωχή η Πρωτομαγιά,
μα θα ‘χεις μέσα στην καρδιά
τη θέση που ‘χει η Παναγιά.
Μέτρα τα λάθη που ‘χεις κάνει, μέτρα,
και κάν’ το τελευταίο, το πιο ωραίο,
έλα σ’ εμένανε κοντά.
Ξέρω, πολύ σε πίκραναν, το ξέρω,
κι είπες να μείνεις μόνη σαν το αηδόνι
που του ‘χουν κλέψει τη φωνή,
κι όμως, υπάρχει πάντα ένας δρόμος,
που τονε λέν’ αγάπη, γλυκιά μου αγάπη,
που τον διαβαίνουν ταπεινοί.
Κοντά μου δε θα βρεις κάστρα του Μοριά,
θα βρεις μονάχα μια καρδιά
απλή σαν τα μικρά παιδιά,
κοντά μου θα `ναι φτωχή η Πρωτομαγιά,
μα θα `χεις μέσα στην καρδιά
τη θέση που `χει η Παναγιά.
Μέτρα τα λάθη που ‘χεις κάνει, μέτρα,
και κάν’ το τελευταίο, το πιο ωραίο,
έλα σ’ εμένανε κοντά.
