Τι με βασανίζεις, τι με βασανίζεις,
δε με λυπάσαι, δε με πονάς
κι όλο μου λες θα φύγεις,
δε θέλεις πια να μ’ αγαπάς
και θες αλλού να πας.
Φύγε αφού το θες, φύγε αφού το θες
και μη με παιδεύεις πια,
έχει κουραστεί, έχει κουραστεί
η φτωχή μου η καρδιά.
Δε με λυπάσαι, δε με πονάς
κι όλο μου λες θα φύγεις
και κάθε μέρα πιο πικρό
φαρμάκι με κερνάς.
Πες μου, τι να κάνω, πες μου τι να κάνω,
θες να χαθώ απ’ τη ζωή, ή θέλεις, να πεθάνω,
μου ‘χεις πληγώσει την καρδιά,
αγάπη μου γλυκιά.
Φύγε αφού το θες, φύγε αφού το θες
και μη με παιδεύεις πια,
έχει κουραστεί, έχει κουραστεί
η φτωχή μου η καρδιά.
Δε με λυπάσαι, δε με πονάς
κι όλο μου λες θα φύγεις
και κάθε μέρα πιο πικρό
φαρμάκι με κερνάς.
Φύγε αφού το θες, φύγε αφού το θες
και μη με παιδεύεις πια,
έχει κουραστεί, έχει κουραστεί
η φτωχή μου η καρδιά.
Δε με λυπάσαι, δε με πονάς
κι όλο μου λες θα φύγεις
και κάθε μέρα πιο πικρό
φαρμάκι με κερνάς.
