Να μη σταθείς στης μοναξιάς μου τη σκιά,
κάθε της χάδι θα ’ναι και μια μαχαιριά.
Όμως για λίγο αν τη δεις,
σε γοητεύει, την ποθείς,
είναι εφιάλτης που δεν μπορείς να φανταστείς.
Μην της μιλάς της μοναξιάς στον ενικό
να μη θυμώσει και αισθανθείς τον πανικό,
αυτόν που αισθάνονται οι τρελοί,
μες στου μυαλού τους το κελί
οι εξορισμένοι της ζωής οι ναυαγοί.
Τη μοναξιά μπορείς ακόμα να τη βρεις,
με χίλιους δυο τριγύρω να την αισθανθείς.
Έρχεται απρόσκλητη παντού,
είναι δική σου, είναι αλλουνού,
και τριγυρνάει στους διαδρόμους του μυαλού.
