Φωτιά δεν είσαι
βροχή δεν είσαι
ούτε αέρας τρελός…
Να παρασέρνεις
τη ζωή να παίρνεις
δεν είσαι δυνατός…
Μια ανάσα είσαι
σπίθα μες στο φως.
Κι είμαι ότι είσαι
στάχτη και καπνός.
Πετραδάκι είσαι
μες στην άμμο, μες στη γη.
Μια στάλα είσαι στη βροχή
και στην ψυχή μου γιασεμί
που δίνει χρώμα στη ζωή μου και πνοή…
Δεν έχω σπίτι
μα με φωτίζει
του έρωτα σου το φως…
Κι όταν διψάω
με δροσιά με σβήνει
αγάπης ουρανός…
Μέσα στο φιλί σου
πίνω τη ζωή.
Χάνομαι μαζί σου
μέσα στη στιγμή.
Σαν κρασί, σαν αίμα
μες στη φλέβα της καρδιάς.
Μέσα μου σ’ έχω μονομιάς
εσύ το νήμα μου κρατάς
και πες αγάπη μου κι εσύ πως μ’ αγαπάς.
