Βιαστικό ασθενοφόρο το μικρό μου Ι.Χ.,
στην πνιγμένη λεωφόρο ψάχνει χώρο να την δει,
μία γκάζι, μία φρένο, οδηγός και ασθενής
ίσα – ίσα προλαβαίνω και δε νοιάζεται κανείς.
Κάθε χιλιόμετρο αλλάζει κι ο καιρός,
τη μία ασταθής, την άλλη σταθερός,
αλλάζει κι η αγάπη μας ρυθμό και τακτική,
τη μια, στο τέλος είμαστε, την άλλη, στην αρχή.
Ο μπροστά μου δεν κουνάει, του ‘σβησε και σταματά,
από πίσω μου, κορνάρουν Τρόλεϊ και φορτηγά,
μία φρένο, μία γκάζι, μηχανές με προσπερνούν,
πάλι δεν κυκλοφοράω και φοβάμαι μη με δουν.
Κάθε χιλιόμετρο αλλάζει κι ο καιρός,
τη μία ασταθής, την άλλη σταθερός,
αλλάζει κι η αγάπη μας ρυθμό και τακτική,
τη μια, στο τέλος είμαστε, την άλλη, στην αρχή.
Σ’ έστησα κι εσένα πάλι, τρία τέταρτα και κάτι,
μα το κόκκινο επιμένει και μου κλείνει και το μάτι,
γκάζι, φρένο, φρένο, γκάζι, τώρα όμως δε με νοιάζει
είσαι δίπλα μου και πάμε κι άσ’ την πόλη να κοιτάζει.
Κάθε χιλιόμετρο αλλάζει κι ο καιρός,
τη μία ασταθής, την άλλη σταθερός,
αλλάζει κι η αγάπη μας ρυθμό και τακτική,
τη μια, στο τέλος είμαστε, την άλλη, στην αρχή.
