Κεραυνοί κι αστροπελέκια με χτυπήσανε
κι όλα μέσα στην καρδιά μου, τα γκρεμίσανε.
Σαν θα πεθάνω κανείς μην κλάψει,
μια γυναίκα κακούργα μ’ έχει κάψει.
Έχω πιει πολλά φαρμάκια στο ποτήρι της
και το Χάρο θ’ αγκαλιάσω για χατήρι της.
Σαν θα πεθάνω κανείς μην κλάψει,
μια γυναίκα κακούργα μ’ έχει κάψει.
Μοναχό και ντροπιασμένο μ’ απαράτησε
και στις λάσπες την καρδιά μου τσαλαπάτησε.
Σαν θα πεθάνω κανείς μην κλάψει,
μια γυναίκα κακούργα μ’ έχει κάψει.
