Μια παραστιά τη σκέψη μου απάνω σου έχω κάνει
να μην αφήσω τ’ όνειρο τσ’ αγάπης να κρυγιάνει.
Εζήλεψα τη σκέψη μου γιατί μονάχα εκείνη
έχει φτερά κι όπου κι αν πας έρχεται και σε βρίνει.
Αρέσει μου κι ο στεναγμός στη σκέψη όντε σε φέρνω
γιατί είναι η κάθε αναπνιά ερωτική που παίρνω.
Εμάλωσα τη σκέψη μου φουριόζα να μη μπαίνει
μες στον μπαξέ σου βιόλα μου να μη σ’ ανεμοδέρνει.
