Έχει τώρα ξετρελάνει μέσα στο χωριό
όλα μας τα παλληκάρια η πεντάμορφη Μαριώ.
Στην ραχούλα σαν προβάλει μ’ ένα βλέμμα χαρωπό
του χωριού τα παλληκάρια αχ, της λένε σ’ αγαπώ.
Ποτέ δε θα ξεχάσω τη στάνη, το χωριό,
τις κρύες τις βρυσούλες και τη μικρή Μαριώ.
Τα όμορφα πλατάνια που `ναι στις ρεματιές
κι ολόγυρα σκορπάνε του ονείρου μυρωδιές.
Τα βοτάνια της αγάπης σ’ όλους τα σκορπά
μ’ άλλους παίζει και γελάει μα ποτέ δεν αγαπά.
Στο χωράφι και στη βρύση είναι πρώτη και καλή
και μπορεί να σε μεθύσει μόνο μ’ ένα της φιλί.
Ποτέ δε θα ξεχάσω τη στάνη, το χωριό,
τις κρύες τις βρυσούλες και τη μικρή Μαριώ.
Τα όμορφα πλατάνια που `ναι στις ρεματιές
κι ολόγυρα σκορπάνε του ονείρου μυρωδιές.
