Αυτή που περιμένω…αυτή που περιμένω θέλω να ’χει μάτια, θέλω να ’χει μάτια παιδικά
αυτή που περιμένω όταν παίζω στο μπάσο θέλω να σκιρτάει, να λιγοθυμάει σε κάθε νότα
αυτή που περιμένω θέλω να παίζει μπάλα, να ’ν το κορίτσι του μήνα,
να ’χει κάτασπρα δόντια και να χαμογελά, να ντύνεται λουλουδένια, να τη μαγεύουν τα ρόδια
να ’χει αισθανθεί το κορμί της, να τ’ ανθίζει τη νύχτα ηδονικά
αυτή που περιμένω
Αυτή που περιμένω θέλω να με προσέχει σαν μωρό
κι άλλο θα περιμένω αυτή που περιμένω
γιατί θα ’ναι Μελίνα στην καρδιά
Αυτή που περιμένω θέλω να ζωγραφίζει, να μου λέει παραμύθια,
να σκαρώνει στιχάκια σαν είμαστε αγκαλιά
θέλω να δακρύζει το κύμα σαν μυρίζει, να διαβάζει Καβάφη,
να βλέπει Ταρκόφσκι, να μιλάει στα φυτά
Αυτή που περιμένω θέλω να ’χει δυο γάτες
να `χει κάνει μπαλέτο, να τη φτιάχνει το ροκ, να το χορεύει τρελά
Θέλω να μην κοιμάται, μαζί να ξαγρυπνάμε
να ’μαι γι αυτήν το σύμπαν, να λατρεύει σε μένα τα δικά της φτερά
Αυτή που περιμένω θέλω να με προσέχει σαν μωρό
κι άλλο θα περιμένω αυτή που περιμένω
γιατί θα ’ναι Μελίνα στην καρδιά
Μα όμως το ξέρω πως μάταια περιμένω
ψάχνω στα πάρκα να τη βρω μα πουθενά
αν εσείς θαρρείτε ότι πληρείτε τα προσόντα
θα με βρειτε στο εφτά εφτά μηδέν έξι έξι εννιά εφτά
