Μοιάζεις σαν να ‘ρθες απ’ το χθες
στις εβδομήντα οχτώ στροφές
του φωνογράφου
σαν να ‘χεις βγει από σκηνές
κάποιας ταινίας του βωβού
κινηματογράφου
Κι είναι τα μάτια σου ελάφια φοβισμένα
σ’ αυτόν τον κόσμο που ‘ναι όλα χιονισμένα
αυτά τα μάτια τα ορφανά
που τα κοιτώ και η καρδιά μου με πονά
Κι είναι τα χέρια σου δειλά και λυπημένα
σ’ αυτόν τον κόσμο που ‘ναι όλα πουλημένα
αυτά τα χέρια τα ορφανά
που τα κοιτώ και η καρδιά μου με πονά
Δεν είσαι εσύ της αγοράς
χρυσό φτιασίδι της χαράς
απ’ το λιμάνι
Είσαι από ‘κείνες τις μορφές
που σεργιανούν στις ζωγραφιές
του Μοντιλιάνι
