Μοίρα μου μ’ έχεις μισήσει
κι όλο με ποδοπατάς,
και προτού να πάρω ανάσα,
με τσεκούρι, με τσεκούρι με χτυπάς.
Δέκα δέκα μου τα δίνεις τα χτυπήματα,
τι σου φταίω να πληρώνω ξένα κρίματα.
Από τα μικρά μου χρόνια
ζω σε δύσκολες στιγμές,
μοίρα μου στη μοιρασιά σου
πήρα μόνο, μόνο συμφορές.
Δέκα δέκα μου τα δίνεις τα χτυπήματα,
τι σου φταίω να πληρώνω ξένα κρίματα.
Μοίρα, πες μου για ποιο λόγο
με χτυπάς τόσο βαριά,
και με δίκασες να ζήσω
με τις πίκρες, τις πίκρες συντροφιά.
Δέκα δέκα μου τα δίνεις τα χτυπήματα,
τι σου φταίω να πληρώνω ξένα κρίματα.
