Μόνη στο μπαλκόνι με το γιασεμί,
να κοιτάει τη δύση μήπως και φανεί,
να κοιτάει τη δύση μήπως και φανεί,
που ‘χει πέντε χρόνια μόνη να τον δει.
Θυμάται τον Απρίλη κι είναι απ’ το πρωί
που ήρθε καβαλάρης στην μικρή πηγή.
Είπε “θα γυρίσω κάποιο δειλινό,
να με περιμένεις, ρόδο μ’ ακριβό”
“να με περιμένεις, ρόδο μ’ ακριβό”
είπε “θα γυρίσω κάποιο δειλινό”.
Μόνη στο μπαλκόνι με το γιασεμί,
να κοιτάει τη δύση μήπως και φανεί,
να κοιτάει τη δύση μήπως και φανεί,
που ‘χει πέντε χρόνια μόνη να τον δει.
