Θα έπινα απ’ τους φίλους μου
Το πιο πικρό ποτό
Και θα ‘λεγα «Θεούλη μου, τι γλύκα, ευχαριστώ»
Και των ανθρώπων θα ‘πινα τον πιο βουβό καημό
Και θα ‘λεγα «Υπέροχο, βάλτε να ξαναπιώ»
Μόνο από τη Λύπη σου
Μονάχα από τη Λύπη σου
Με τίποτα απ’ τη Λύπη σου
Δε θα ‘θελα να πιω
Όλα τα φαρμάκια θα μπορούσα να τα πιω
Θα κατάπινα ποτάμια από δάκρυα και θυμό
Μόνο από τη Λύπη σου
Μονάχα από τη Λύπη σου
Με τίποτα απ’ τη Λύπη σου
Δε θα ‘θελα να πιω.
