Μου είχες πει ότι θα ζήσουμε μαζί
πάντα χαρούμενα καλά κι ευτυχισμένα
κι όμως η αγάπη μας έπαψε να ζει
και σαν εχθρός μου τώρα φέρεσαι σε μένα.
Δεν την αντέχω άλλο πια
την άπονη καρδιά σου
κι όπως με κάνεις γρήγορα,
θα φύγω από κοντά σου.
Ως πότε αυτή η μαύρη σου ψυχή
τόσο αχάριστα, σκληρά θα με παιδεύει,
θα ‘ρθει μια μέρα που για μένα τη φτωχή
θα κλαις πικρά χωρίς κανείς να σε πιστεύει.
Δεν την αντέχω άλλο πια
την άπονη καρδιά σου
κι όπως με κάνεις γρήγορα,
θα φύγω από κοντά σου.
Μου έχεις κάνει ένα μαρτύριο την ζωή
και δε σε νοιάζει αν πονώ και υποφέρω,
μα σου το λέω θα χαθώ ένα πρωί
και πού θα πάω ούτε εγώ δε θα το ξέρω.
Δεν την αντέχω άλλο πια
την άπονη καρδιά σου
κι όπως με κάνεις γρήγορα,
θα φύγω από κοντά σου.
