Ένα βράδυ στο χορό μου λέει “σ’ αγαπώ”
μια τσαχπίνα μερακλού πλανεύτρα και ναζού
και με ψεύτικα φιλιά αχ μου πήρε τα μυαλά
μα τώρα με κοιτά, πόσα μου χαλά
αχ και με παρατά, μ’ άλλονε γλεντά.
Μπέκρος δεν είμαι εγώ βρε κι αν πίνω και μεθώ,
πίνω να ζαλιστώ αχ το ντέρτι να ξεχνώ.
Το `χω βρε στην καρδιά για μια άτιμη γενιά
κι αν δεν την παντρευτώ θε να σκοτωθώ.
Σκύλα μη με τυραννάς στον πόνο μη γελάς
κι εγώ είμαι μερακλής νταής και μπελαλής.
Μα η ψεύτρα σου η καρδιά θα με κάνει βρε φονιά,
μα δε σηκώνει πιο σκέψου πως πονώ
και σβήσε τη φωτιά πο `χω στην καρδιά.
Μπέκρος δεν είμαι εγώ βρε κι αν πίνω και μεθώ,
πίνω να ζαλιστώ αχ το ντέρτι να ξεχνώ.
Το `χω βρε στην καρδιά για μια άτιμη γενιά
κι αν δεν την παντρευτώ θε να σκοτωθώ.
