Μπολιβάρ! Μπολιβάρ! Μπολιβάρ!
Μπολιβάρ! Μπολιβάρ! Μπολιβάρ!
Κράζω τ’ όνομα σου ξαπλωμένος στην κορφή του βουνού Έρε,
Την πιο ψηλή κορφή της νήσου Ύδρας.
Από ‘δώ η θέα εκτείνεται μαγευτική μέχρι των νήσων του Σαρωνικού, τη Θήβα,
Μέχρι ‘κεί κάτω, πέρα απ’ τη Μονεβασιά, το τρανό Μισίρι, ω Μπολιβάρ!
Αλλά και μέχρι του Παναμά, της Γουατεμάλα, της Νικαράουγα, της Οντούρας, της
Αϊτής, του Σαν Ντομίγκο, της Βολιβίας, της Κολομβίας, του Περού, της
Βενεζουέλας, της Χιλής, της Αργεντινής, της Βραζιλίας, Ουρουγουάη, Παραγουάη, του Ισημερινού,
Ακόμα και του Μεξικού.
Μ’ ένα σκληρό λιθάρι χαράζω τ’ όνομά σου πάνω στην
πέτρα, όπου να ‘ρχουνται αργότερα οι άνθρωποι να προσκυνούν.
Μπολιβάρ! Μπολιβάρ! Μπολιβάρ!
Μπολιβάρ! Μπολιβάρ! Μπολιβάρ!
