Περνούσ’ από τη πόρτα σου, Μαρίτσα μου, συχνά και σε κοιτούσα
και στη καρδιά μου ένοιωθα, κρυφά πως σ’ αγαπούσα.
Όταν τα δυο ματάκια σου, Μαρίτσα μου, σε μένα τα γυρνούσες,
Κάθε ματιά σου μου `λεγε κι εσύ πως μ’ αγαπούσες.
Και τώρ’ αποφασίσαμε, Μαρίτσα μου, σαν βγει το φεγγαράκι,
στην αμμουδιά κουκλίτσα μου, να πάμ’ ένα βραδάκι.
Κι έτσι μπροστά στη θάλασσα, Μαρίτσα μου, τα δυο θα ορκιστούμε,
πως πάντα θ’ αγαπιόμαστε και δε θα χωριστούμε.
