Σε θέλω απόψε στις εννιά να ‘ρθεις το βράδυ,
μην το ξεχάσεις, κάτι θέλω να σου πω,
τα πιο γλυκά μου τα φιλιά μες στο σκοτάδι,
θα σου τα δώσω για να δεις πως σ’ αγαπώ,
τα πιο γλυκά μου τα φιλιά μες στο σκοτάδι,
θα σου τα δώσω για να δεις πως σ’ αγαπώ.
Κι άλλη φορά μου το `πες, όμως δεν το κάνεις,
μονάχα με το στοματάκι σου το λες,
κάνε το, φως μου, γιατί πια θα με πεθάνεις
και το γλυκό σου αγοράκι θε να κλαις.
Δώσ’ μου απ’ τα χειλάκια σου,
τα πιο γλυκά φιλάκια σου,
τώρα που κανένας δε μας βλέπει,
ξέρεις όμως κάτι τι,
έλα να σου πω στ’ αυτί,
πάντα μυστικό να το `χεις πρέπει.
Έλα, σου λέγω, στις εννιά, θα μετανιώσεις,
δεν το πιστεύεις, το λοιπόν, πως σ’ αγαπώ,
γλυκά φιλάκια θα μου πάρεις, θα μου δώσεις,
και κάτι άλλο θέλω ακόμα να σου πω,
γλυκά φιλάκια θα μου πάρεις, θα μου δώσεις,
και κάτι άλλο θέλω ακόμα να σου πω.
Δε σου κοστίζουν τα φιλιά που θα μου δώσεις,
γιατί έχεις στόμα καμωμένο για φιλιά,
δώσ’ τα, μη θέλεις πιο πολύ να με πληγώσεις,
και να μ’ ανάψεις κι άλλη φλόγα στην καρδιά.
Δώσ’ μου απ’ τα χειλάκια σου,
τα πιο γλυκά φιλάκια σου,
τώρα που κανένας δε μας βλέπει,
ξέρεις όμως κάτι τι,
έλα να σου πω στ’ αυτί,
πάντα μυστικό να το ‘χεις πρέπει.
