Να φύσαγε ένας άνεμος μες στης καρδιάς τα φύλλα
να σ’ έπαιρνε στα πέρατα του κόσμου, μακριά.
Να φύσαγε ένας άνεμος να χτύπαγε τη μοίρα
που σ’ έφερε στο δρόμο μου εκείνη τη βραδιά.
Πως θα πάρεις, πες μου, πίσω τόσα σ’ αγαπώ
πως ζητάς να συνεχίσω αν δεν είσαι εδώ.
Πίστεψα στον έρωτα σου μ’ άνεμος κι αυτός
τα δικά μου πια δικά σου, πως να ζήσω πως.
Να φύσαγε ένας άνεμος απ’ του μυαλού τα βάθη
να έφτιαχνε τα λάθη μου, να ‘κανα το σωστό.
Να φύσαγε ένας άνεμος και η καρδιά να μάθει
αδύναμο το σ’ αγαπώ αν δεν το ζουν κι οι δυο.
Πως θα πάρεις, πες μου, πίσω τόσα σ’ αγαπώ
πως ζητάς να συνεχίσω αν δεν είσαι εδώ.
Πίστεψα στον έρωτα σου μ’ άνεμος κι αυτός
τα δικά μου πια δικά σου, πως να ζήσω πως.
