Να ‘πινα απ’ τα χέρια σου νερό
κι απ’ το στόμα σου, το μέλι,
θα σου τραγουδούσαν οι αγγέλοι,
τα παιδιά θα στήνανε χορό.
Τόσο σ’ αγαπώ και τόσο ακόμη,
μα κι αν είναι λίγο, τι να πω,
σαν τον αμαρτωλό ζητώ συγγνώμη,
σαν τον αμαρτωλό ζητώ συγγνώμη.
Να ‘βλεπα στα μάτια σου το φως,
να ‘μπαινα στα βάθη τα γαλάζια,
οι νύχτες σου θα γέμιζαν ατλάζια,
θ’ άνοιγε στα δυο ο ουρανός.
Τόσο σ’ αγαπώ και τόσο ακόμη,
μα κι αν είναι λίγο, τι να πω,
σαν τον αμαρτωλό ζητώ συγγνώμη,
σαν τον αμαρτωλό ζητώ συγγνώμη.
