Μ’ ένα κουστούμι έχω απομείνει,
μ’ ένα ζευγάρι παπούτσια παλιά
κι όλοι απορούνε πως έχω γίνει
να καταντήσω χωρίς δουλειά.
Για μια γυναίκα όμορφη που έχω αγαπήσει,
να πως έχω καταντήσει.
Μες στα μετάξια την έχω ντύσει
κι εγώ πουκάμισο τρύπιο φορώ,
μέσα στα χρέη μ’ έχει βουτήξει
και μ’ όλα ταύτα την αγαπώ.
Για μια γυναίκα όμορφη που έχω αγαπήσει,
να πως έχω καταντήσει.
Όλος ο κόσμος τα ‘χει μαζί μου,
“διώξ’ την” μου λένε, μα θα τους το πω,
ο θάνατός μου και η ζωή μου
είν’ η γυναίκα που αγαπώ.
Για μια γυναίκα όμορφη που έχω αγαπήσει,
να πως έχω καταντήσει.
