Να γυρίσω, ναι, να γυρίσω,
να σ’ αγκαλιάσω, να σε φιλήσω,
όμως, δε βλέπω το κλάμα σου,
κι ούτε που νιώθω το δράμα σου,
και δεν ακούω της καρδιάς σου το χτύπο.
Να σε δω να κλαις, να σε δω να κλαις
και να μου λες “συγχώρεσέ με”,
να σε δω να κλαις, να σε δω να κλαις,
να μου λες πως θες και μετά τα λέμε.
Να γυρίσω, ναι, να γυρίσω,
και όπως πρώτα να σ’ αγαπήσω,
όμως που είν’ η συγγνώμη σου,
να μου τη λες από μόνη σου,
να πω κι εγώ πως το χτες θα το σβήσω.
Να σε δω να κλαις, να σε δω να κλαις
και να μου λες “συγχώρεσέ με”,
να σε δω να κλαις, να σε δω να κλαις,
να μου λες πως θες και μετά τα λέμε.
Να σε δω να κλαις.
