Όσο κι αν μ’ έχεις ταπεινώσει
Όσο κι αν μ’ έχεις φαρμακώσει
Να σε ξεχάσω δεν μπορώ
Και σε ζητώ απελπισμένα
Μα εσύ στις φλέβες σου δεν έχεις αίμα
Μα βούρκο και θολό νερό
Να `χα μια πέτρα για καρδιά
Να μην πονώ για σένα πια
Μα είμαι άνθρωπος μ’ αισθήματα πλασμένος
Γι’ αυτό θα πάω για σένανε χαμένος
Κι όμως μπορούσες να γυρίσεις
Νέα ζωή να ξαναρχίσεις
Αφού εγώ σε συγχωρώ
Μα εσύ γεννήθηκες μέσα στο ψέμα
Γι’ αυτό στις φλέβες σου δεν έχεις αίμα
Μα βούρκο και θολό νερό
