Με καταιγίδες και βροχές,
με ήλιο και με χιόνια
φάγαμε μες στα πέλαγα
τα πιο καλά μας χρόνια.
Θάλασσα κι ουρανός
και πώς περνάει ο καιρός.
Θάλασσα κι ουρανός
και πλώρα ένας κρυφός καημός.
Από το νότο ως το βοριά,
σ’ ανατολή και δύση
γέμισε αλμύρα το κορμί
και ποιος να μας γνωρίσει.
