Χτύπα, χτύπα, χτύπα ξανά
με λόγια που ματώνουν μια καρδιά,
δώσε, δώσε, δώσε μετά
τη γλύκα που πονάει και μεθά.
Τι κι αν σε λένε Νίκο κι εμένα Κατερίνα,
το τραύμα που μου άνοιξες δεν κλείνει σ’ ένα μήνα,
συνηθισμένα ονόματα υψώνονται σαν κύμα,
σ’ ακρογιαλιές μας ρίχνουνε μακριά απ’ την Αθήνα.
Ξύπνα, ξύπνα, ξύπνα αργά
να καταλάβω θέλω πιο πολλά,
δώσε, δώσε, δώσε καιρό
τον εαυτό που έχασα να βρω.
Τι κι αν σε λένε Νίκο κι εμένα Κατερίνα,
το τραύμα που μου άνοιξες δεν κλείνει σ’ ένα μήνα,
συνηθισμένα ονόματα υψώνονται σαν κύμα,
σ’ ακρογιαλιές μας ρίχνουνε μακριά απ’ την Αθήνα.
