Που πας ντερβίση μου, που πας, βρ’ αμάν, αμάν
και μένανε με παρατάς
που πας Μεμέτη και Μαριώ, βρ’ αμάν, αμάν
βιολιά βαρούν και πα’ να ιδώ.
– Ε, ρε χασίκλα! Ου, να μου χαθείς! Ωπα, ωπα!
Βιολιά βαρούν και πα’ να ιδώ, βρ’ αμάν, αμάν
και για μεράκια θα χαθώ
και για μεράκια θα χαθώ, βρ’ αμάν, αμάν
ωσότου πια να βαρεθώ.
– Ωωπα! χα! χα! χα!
Που πας ντερβίση μου, που πας, βρ’ αμάν, αμάν
και μένανε με παρατάς
στου Μπάρμπα Ντόκου την αυλή, βρ’ αμάν, αμάν
σκοτώσαν έναν χασικλή.
– Ωωπα, γεια σου νταλγκά! Ωπα! Ωχ!
Που πας ντερβίση μου, που πας, βρ’ αμάν, αμάν
και μένανε με παρατάς
και μένανε με παρατάς, βρ’ αμάν, αμάν
που πας Μεμέτη μου, που πας
– Ώπα ! όξω φτώχεια!
