Ντόμινα Μαργαρώ

Θ’ ανέβω με μια σκάλα, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
θ’ ανέβω με μια σκάλα στο μπαλκόνι σου,
τη μάνα σου να διώξεις, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
τη μάνα σου να διώξεις και να ‘σαι μόνη σου.

Το φως να χαμηλώσεις, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
το φως να χαμηλώσεις, χαρές να νιώσουμε,
σα δυο περιστεράκια, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
σα δυο περιστεράκια φιλάκια να δώσουμε.

Παράτα τα γινάτια, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
παράτα τα γινάτια και τα καμώματα,
αφού κι εσύ τα θέλεις, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
αφού κι εσύ τα θέλεις τα ξεφαντώματα.

Αφού κι εσύ τα θέλεις, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
αφού κι εσύ τα θέλεις τα ξεφαντώματα.