Απόψε η νύχτα μου φαίνεται θλιμμένη
και ένα βάρος μου σκεπάζει την καρδιά,
έφυγε η αγάπη μου, πια δε με περιμένει
όπως περίμενε παλιά, κάθε βραδιά.
Η μέρα φεύγει, τι γρήγορα νυχτώνει,
μα δεν ξημερώνει, μα δεν ξημερώνει.
Όλα, στη σκέψη μου απόψε, τριγυρνάνε,
γλέντια, ξενύχτια, όρκοι, χάδια και φιλιά,
και όλα αυτά, σαν τα θυμάμαι, τυραννάνε
την πληγωμένη, τη φτωχή μου την καρδιά.
Η μέρα φεύγει, τι γρήγορα νυχτώνει,
μα δεν ξημερώνει, μα δεν ξημερώνει.
Γλυκιά μου αγάπη, γλυκιά παρηγοριά μου,
με την ανάμνηση θα ζήσω μοναχός,
θα `σαι στη σκέψη μου, θα είσαι στην καρδιά μου,
μα θα `μαι μονος μέσ’ στον κόσμο, δυστυχώς.
Η μέρα φεύγει, τι γρήγορα νυχτώνει,
μα δεν ξημερώνει, μα δεν ξημερώνει.
