Πες μας Άλφα τα όνειρά σου!
Πες μας τι κρύβεις μες στην καρδιά σου!
Γιατί γελάς και δε δακρύζεις;
Πώς δε φοβάσαι; Πώς μας φοβίζεις…»
Μια ιστορία θα σας πω
για ένα παιδί που ξέρει
Δεν τη φοβάται τη ζωή
γι’αυτό δεν υποφέρει
Το μυστικό μου θα σας πω
είμαι παιδί που ξέρει
Σαββάτο βράδυ κίνησα
δεν ήταν μεσημέρι
Είν’ αληθινό, πόσο φοβερό
μου στήσανε καρτέρι
«Πες μας Άλφα τα όνειρά σου!
Πες μας τι κρύβεις μες στην καρδιά σου!
Γιατί γελάς και δε δακρύζεις;
Πώς δε φοβάσαι; Πώς μας φοβίζεις…»
Της νιότης μου τα δυνατά
τα πήρε το αγέρι
γιατί έμελλε το θάνατο
να βρω απ’ ανθρώπου χέρι
Σα να ήμουνα ο ήρωας
μου σφίξανε το χέρι
κι ο θάνατός μου έφτασε
στα μακρινά τα μέρη
Είν’ αληθινό, πόσο φοβερό
κροκόδειλος που κλαίει
«Τώρα ξέρω το μυστικό σου…
Ξέρω τι κρύβεις μες στο μυαλό σου…
Κι αφού ο θάνατος σ’ αγγίζει
Τότε η ζωή δε σε σε φοβίζει!
