Είναι νύχτα κι ο Αλή που είναι Ινδός,
κάτω απ’ τ’ άστρα είναι μονάχος,
κάτω απ’ τ’ άστρα, σαν να είναι μοναχός,
κάτω απ’ τ’ άστρα είναι μονάχος.
Το φεγγάρι που τον βλέπει,
του χαμογελάει κρυφά
κι όλα τα παιδιά το ξέρουν
πως ο Αλή, αμάν, Αλή,
ψάχνεις μόνο τη χαρά, Αλή.
Κάποιος σηκώνεται να φύγει
κι ο Αλή που είναι κοντά,
μέσα στ’ όνειρο τού λέει,
“σαν εδώ, σαν εδώ, φίλε,
δε θα `βρεις πουθενά, αχ, φίλε”.
Είναι νύχτα κι ο Αλή που είναι Ινδός,
κάτω απ’ τ’ άστρα είναι μονάχος,
κάτω απ’ τ’ άστρα, σαν να είναι μοναχός,
κάτω απ’ τ’ άστρα είναι μονάχος.
