Ο Μπενούκας παίζει ζάρια
μ’ αλλά τρία παλλικάρια,
τις εξάρες όλο φέρνει
και τα τάληρα τους παίρνει.
Βρε, Μπενούκα, άλλαξε τα ζάρια
γιατί θα `χουμε κακά χαμπάρια,
δεν περνούνε σ’ εμάς οι ματσαράγγες
αφού ξέρεις, κι εμείς είμαστε μάγκες.
Βρε, Μπενούκα, βρε, Μπενούκα,
με τη μαύρη πατατούκα.
Ο Μπενούκας τους κοιτάζει
και τα ζάρια του αλλάζει,
μα τον πήρε η κάτω βόλτα
και τα ζάρια ήρθαν ντόρτια.
Βρε, Μπενούκα, πού είναι η μαγκιά σου,
πάει τζίφος τώρα η ζαριά σου,
απ’ τους άλλους, πιο μάγκας θες να γίνεις
κι έτσι, ρέστος, Μπενούκα μου, θα μείνεις.
Βρε, Μπενούκα, βρε, Μπενούκα,
με τη μαύρη πατατούκα.
