Πού να βρεις, Θωμά, καιρό
να διαβάσεις ιστορία,
πάει πια, πάει πια, χάθηκε η ευκαιρία,
μπήκες, φουκαρά μου, στο ντορό.
Η γυναίκα, “μην αργήσεις”, τα παιδιά, “μπαμπά, σε θέλω”,
τηλεφώνησε στον Τέλλο και κατόπιν στη Νανά
και το βράδυ σινεμά, παίζουν, παίζουν τον Οθέλλο,
πού να βρεις, πού να βρεις, πού να βρεις, Θωμά, καιρό.
Πού να δεις τα γεγονότα, πού και πώς να καταλάβεις,
τηλεφώνησε η Νότα, χτύπα κάρτα το πρωί,
θέλει ιδρώτα το ψωμί, πώς να το προλάβεις
πού να βρεις, πού να βρεις, πού να βρεις, Θωμά, καιρό.
Πού να βρεις, Θωμά, καιρό
να διαβάσεις ιστορία,
πάει πια, πάει πια, χάθηκε η ευκαιρία,
μπήκες, φουκαρά μου, στο ντορό.
Τηλεόραση κι ειδήσεις και μετά διαφημίσεις,
καφεδάκι στην πλατεία και ξανά στο σινεμά,
επισκέψεις στη νονά, σού `ρχεται ή δε σού `ρχεται ναυτία,
πάει πια, πάει πια, πάει πια η ελευθερία.
Που να εκτιμήσεις τα συμβάντα που σε πνίγουν,
σε μια κόλα σε τυλίγουν, άκρη δε θα βρεις
και να πρέπει να σκεφτείς και το μέλλον των παιδιών σου,
άκρη, φουκαρά μου, δε θα βρεις.
Πού να βρεις, Θωμά, καιρό
να διαβάσεις ιστορία,
πάει πια, πάει πια, χάθηκε η ευκαιρία,
πού να βρεις, πού να βρεις, πού να βρεις, Θωμά, καιρό.
