Γόρδιος δεσμός το σουτιέν σου φακλάνα μου
Σ’ αγάπησα γιατί έμοιαζες στη μάνα μου
Πώς να το λύσω να ξεχυθούν οι αδένες σου;
Να πασαλείψω τα σάλια με τις βλέννες σου
Είσαι χοντρή πνιγμένη μες στο λίπος
Ένα απαίσιο και αιμοβόρο κήτος
Σαν Ιωνάς θα ζω στα σωθικά σου
Μέχρι να μάθω ζωή τα μυστικά σου
Βγάζω βολτίτσα το αστρικό μου σώμα
Πάνω απ’ της πόλης το τουμπανιασμένο πτώμα
Τσίμπα με αγάπη μου να δω αν ονειρεύομαι
Άραγε υπάρχω αφού κλάνω κι αφού ρεύομαι;
