Στο σπίτι το ταβάνι κατεβαίνει.
Η βρύση, η κουρτίνα και το κάδρο μου μιλά.
Και `μεις οι δυο κοιτιόμαστε σαν ξένοι.
Συνένοχοι μαζί και κρεμασμένοι
στον έρωτα που ζήτησε πολλά.
Απόψε θα με βρεις στην ίδια θέση.
Θα σκύψεις μεσ’ στη νύχτα.
Θα κρυφτείς σε μια γωνιά.
Μια λέξη θα μου πεις που θα πονέσει.
Αγάπη μου μας έβαλε στη μέση
ο έρωτας που ζήτησε πολλά.
Λες να `ναι αλήθεια τελικά;
Λες να `χει τ’ όνειρο φωλιά σε άλλο σώμα;
Λες να `ναι όλα μια στιγμή,
μια ανεκπλήρωτη ευχή,
ένα ταξίδι που δεν έκανες ακόμα;
Ποιος πήρε το σφυρί και ποιος καρφώνει;
Ποιος κλείδωσε τις πόρτες κι έχει χάσει τα κλειδιά;
Μεσάνυχτα, το κρύο δυναμώνει.
Ακούς τα βήματά του στο μπαλκόνι.
Ο έρωτας που ζήτησε πολλά.
Λες να `ναι αλήθεια τελικά;
Λες να `χει τ’ όνειρο φωλιά σε άλλο σώμα;
Λες να `ναι όλα μια στιγμή,
μια ανεκπλήρωτη ευχή,
ένα ταξίδι που δεν έκανες ακόμα;
