Βαράτε τα όργανα, ρε παιδιά,
φάνηκε το συμπεθεριό, ο γαμπρός,
όλοι οι συγγενείς έρχονται, άντε μπράβο, άντε.
-Ω, πω, πω, πω, τι θα γίνει απόψε.
-Έλα ωρέ συμβολαιογράφε, ησένα θα περιμένουμε
-να κάνουμε αυτό, το δόλιο συμβόλαιο;
-Α, μπράβο πιδί μ’, μπράβο χαρά μ’.
-Έλα λοιπόν γράφε. Γράφω.
-Ένα χτήμα. –Χτήμα
-Έξη στρέμματα αμπέλι.–Αμπέλι
-Πενήντα ελαιόδεντρα.–Λιόδεντρα
-Ένα λιοτρίβι.–Τρίβει
-Μια πινακωτή. –Θήκη
-Μωρέ πινακωτή μωρέ, που βάν’ τα ψωμιά. –Θήκη το θέλω ‘γώ
-Τέλος πάντων.
-Ένα…-Τι ένα;
-Άντε ντε.
-Ένα τέτζερο μεγάλο.- Τέτζερο μεγάλο,ένα…
-Μια σκαφίδα. –Ναι, ένα γουδί για σκορδαλιά
-Σκαφίδα μωρέ, σκάφη.–Σταφίδα, τ’ άκουσα
-Πέντε παπλώματα. –Πλώματα
-Πέντε κουβέρτες.–Βέρτες με μπαλώματα.
-Δύο νυχτικά. –Κα, κα, κα, κα, βέβαια.
-Και το τηγάνι της γιαγιάς της.–Που θα τρως μέσ’ απ’ το τηγάνι, ναι, ναι.
-Άντε, ωρέ, δε βαράτε λιγάκ’ λέω εγώ, τον χορό της νύφης,
α, μπράβο καλό μ’.
Την κόρη που ελάτρευες μέσ’ από την ψυχή σου,
σήμερα στεφανώνετε και δώσε την ευχή σου.
-Ωχ, νυφούλα μου, κούκλα είσαι απόψε.
Πω! πω! Μαρικάκι μου να ζήσεις.
Να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός,
να ζήσει κι ο κουμπάρος,
να ζήσουν τα συμπεθεριά
να γίνει κι άλλος γάμος.
-Ωρέ, δεν αφήνετε τα κρασά,
ρε οργανοπαίχτες, βαράτε αυτή την πατινάδα,
της νύφης, πως τα λέτε ‘σείς οι βιολιτζήδες, άντε μπράβο.
-Άντε βιάζετ’ ο γαμπρός, άντε, άντε, άντε πιδί μ’, άντε.
