Ο ήλιος βασιλεύει
με σημάδι
όμορφο νιο πηγαίνανε
στον Άδη
με ρόδα και μ’ ανθούς
τόνε στολίζουν
δεξά μεριά του Άδη
τον καθίζουν
Κι η μαύρη μάνα του
τόνε γνωρίζει
σημώνει δίπλα του
και τον αγγίζει
Υιέ μου ήντα γυρές
σ’ αυτά τα μέρη
όπου `ναι καψερά
χωρίς αέρι
Ήρθα να ιδώ τη μάνα μου
το φως μου
που ‘φυγε κι έχω μείνει
αμόναχός μου
Για γύρε γιε μου άμε
στον απάνω
μα έμαθα ‘γω
και δίχως σου
και κάνω
