Σαν ανθισμένη αμυγδαλιά
στον ήλιο του χειμώνα
που αξέγνοια καθρεφτίζεται
στον ήσυχο λιμνιώνα
Μα ξάφνου ο κακός βοριάς
αρχίζει να φουσκώνει
και όλα τα νέφη τ’ ουρανού
από πίσω να ζυγώνει
Χάνεται το αντιλάμψισμα
και τα νερά θολώνουν
τα σύννεφα στραταριστά
στο χώμα χαμηλώνουν
Έρχεται ανεμοστρόβιλος
φύλλα ξερά σηκώνει
βροντά κι αστράφτει από μακριά
μα ογλήγορα σιμώνει
Χτυπά ο αέρας τα κλαδιά
και τα άνθη της σκορπίζει
και φαίνεται ως πέφτουνε
αρχίζει να χιονίζει…
